Bonnie&Clyde

Al die jaren engelengeduld
onwetende van dit
en nu ik het weet
wil ik het van alle daken schreeuwen
maar ik kan het niet, mag het niet
of wat ik ook verzin

Negentien jaar ontlopen en dan zag ik je hoe je bent
In't diepst van mijn gedachten de mijne
ik weet niet hoe het kwam
dat jij plots zo bent als je voor me bent
Nu wil ik slechts verdwijnen
om niet te hoeven wegkwijnen
in leugentje om best wil
want wat ik wil weet ik niet

waarom toch dit plotse ongeduld
is de dood nabij
en wil ik nog even een vrouw aan mijn zij
of is de reden voor dit tumult
de dood van ik en jij
zal de pijp aan Maarten geven
Wie is Maarten
wat heeft Maarten dat ik niet heb

Geef me een musket en ik zal hem duelleren
en met zijn bloed je naam vereren
de dood kan ons niet scheiden
hoogstens de werken aan de leien

spring toch in mijn zwart wit dromen
je bent daar altijd welgekomen
sloop onze muur
ik wil jou in clair obscuur

en val, val in mijn armen zoals we uit de lucht vielen
bij deze ontdekking van de hemel
mijn levende schiele
bevrijd van het levend gewemel

en ik trouw je dan in technicolour
en we wonen in een watermolen
op de grens van verbeelding en waar
maar steeds zonneklaar
in elkaar

Kom gauw
want ik val

val toch in mijn armen